Nomadism – Who can afford it? / Kogo stać na nomadyzm? / Discussion in the UP Gallery

Wahshi Kuhi: Photo Performance, photo by Demi Nandhra

04.12.2014

Sławomir Brzoska
Mindaugas Gapse­vi­cius
Marek Goździewski
Wahshi Kuhi

Noma­dism means chan­ging a resi­den­tial loca­tion in search of better living condi­tions. Nomads travel to survive.

Accor­ding to Gilles Deleu­ze’s theory, noma­dism is a move­ment between the codes of the world in order to shift their meaning, to confuse, and, in more radical cases, to change the rules. Noma­dism stands for a radical, creative way of thin­king that resists existing power rela­tions.

In her book “Nomadic Subjects”, Rosi Braidotti deve­lops Deleu­zian thought from a femi­nist perspec­tive. She describes female subjec­ti­vity as a process of trans­gres­sing esta­bli­shed iden­ti­ties in the direc­tion of “alter­na­tive figu­ra­tions” in order to discover new repre­sen­ta­tions beyond the stan­dard phal­lo­cen­tric vision of the subject.

Noma­dism, for Deleuze and in Braidot­ti’s work, is an intel­lec­tual construct that is tied to a life­style regarded as inde­pen­dent of econo­mical and geopo­li­tical constra­ints.
There are diffe­rent nomads: those who enjoy the ability to move between cultural codes, langu­ages, and geogra­phical loca­tions, with a subjec­ti­vity that never becomes fixed, and others who are forced by poli­tical, economic or social reasons to flee.

I would like to pose the follo­wing questions: Who is actu­ally now in a posi­tion to freely choose a nomadic way of life? Is it only the privi­lege of the well-off?

Should the nomadic posi­tion be an uncom­for­table one, in a state of confu­sion and tension? Isn’t it para­do­xical that some nomads move within a stable and esta­bli­shed system as acade­mics, univer­sity students with scho­lar­ships, or artists invo­lved in the inter­na­tional art market, while other nomads dream of stabi­lity?

How can we use theories about noma­dism to describe the current situ­ation? How can we connect theory and art with the urgency of contem­po­rary nomadic expe­rience?

These and other questions I would like to discuss with the invited artists and cura­tors.

(Text: Zofia niero­dzinska, Vero­nika Albrandt)

Meeting in the UP Gallery, Berlin

04.12.2014

Sławomir Brzoska
Mindaugas Gapse­vi­cius
Marek Goździewski
Wahshi Kuhi

Noma­dyzm oznacza zmianę miejsca zamiesz­kania w celu polep­szenia warunków byto­wych.
Nomadzi podró­żują, aby przeżyć.

W teorii Gilles’a Deleu­ze’a noma­dyzm to ruch pomiędzy znakami i kodami okre­śla­ją­cymi obszar ludz­kiego poznania w celu prze­su­wania i mieszania ich znaczeń, a nawet, w przy­padku bardziej rady­kal­nych postaw, zmiany zasad, które nimi rządzą. Noma­dyzm oznacza tu rady­kalny, kreatywny sposób myślenia, który stwarza opór istnie­jącym rela­cjom władzy.

W swojej książce „Nomadic Subjects“, Rosi Braidotti rozwija myśl Deleu­ze’a z femi­ni­stycz­nego punktu widzenia. Autorka opisuje podmio­to­wość kobiecą jako proces prze­kra­czania istnie­ją­cych wzorów tożsa­mości w kierunku „alter­na­tyw­nych figu­ra­cji“. Jej celem jest kształ­to­wanie nowych możli­wości repre­zen­tacji wykra­cza­ją­cych poza stan­dardy fallo­cen­trycznej perspek­tywy.

Noma­dyzm w wydaniu Deleu­ze’a i Braidotti to konstrukcja inte­lek­tu­alna zwią­zana z wyborem stylu życia, ale nieza­leżna od warunków ekono­micz­nych, czy geopo­li­tycz­nych.

Nomadzi różnią się miedzy sobą: istnieją tacy, którzy z przy­jem­no­ścią poru­szają się pomiędzy znakami, języ­kami i miej­scami, czerpią przy­jem­ność ze swojej płynnej tożsa­mości oraz tacy, których egzy­stencja jest zagro­żona, którzy z powodów poli­tycz­nych, czy też ekono­micz­nych zostali zmuszeni do zmiany miejsca pobytu.

Kto możne w dzisiej­szym świecie pozwolić sobie na wybór noma­dycz­nego trybu życia?
Czy noma­dyzm stał się przy­wi­lejem?

Czy noma­dyczny tryb życia nie powi­nien być niekom­for­towy, niebez­pieczny, wyma­ga­jący podwyż­szonej czuj­ności? Czy nie jest to para­doksem, iż niektórzy współ­cześni nomadzi poru­szają się w ramach sprawnie funk­cjo­nu­ją­cego systemu wymiany akade­mic­kiej, jak profe­so­rowie i studenci ze stypen­dium Erasmus, jak również artyści korzy­sta­jący z programów rezy­den­cyj­nych, podczas gdy inni nomadzi śnią o stabi­li­zacji?

W jakim stopniu teoria noma­dycz­nego podmiotu opisuje sytu­ację w dzisiej­szym świecie? Jak połą­czyć teorię i sztukę z naglą­cymi potrze­bami współ­cze­sności?

Powyższe pytania zostaną zadane zapro­szonym do dyskusji arty­stom i kura­torom.

(Tekst:Zofia niero­dzinska)